Do widzenia Auschwitz

Opis

Pewnego dnia, było to w marcu 1943 roku, przyszedł do mnie Tomek (Tomek to Witold Pilecki, który przebywał w KL Auschwitz pod nazwiskiem Tomasza Serefińskiego).
Powiedział mi kiedyś, że organizacja nasza przeprowadziła już kilka ucieczek z obozu.
Dopomogła także w ucieczce czwórki więźniów, którzy wydostali się na wolność samochodem komendanta obozu Hoessa.
Kiedy nasi ludzie, więźniowie zatrudnieni w oddziale politycznym,
dowiedzieli się o mającej się odbyć egzekucji członków organizacji — porucznika Stefana Bieleckiego i porucznika Gawrona,
obydwaj przy pomocy naszej siatki, działającej w wydziale zatrudnienia,
przenie­sieni zostali do komanda „Harmęże” (ferma gospodarcza znajdująca się o parę kilometrów od obozu macierzystego,
w której pracujący więźniowie mieszkali na miejscu), skąd w przeddzień egzekucji zbiegli.

Za ich pośrednictwem Tomek przesłał w głąb kraju meldunki o sytuacji w obozie.
Obecnie Tomek wtajemniczył mnie w swoje plany. Powiedział, że on sam przygotowuje się do ucieczki z obo­zu. Zapytał, czy zechciałbym mu pomóc w jej zorganizo­waniu.
Wyraziłem natychmiast nie tylko zgodę, ale także chęć towarzyszenia mu w tej ucieczce.
Tomek uzasadnił cel ucieczki: a więc przede wszy­stkim chodziło o wyniesienie na wolność materiałów doty­czących zbrodni popełnianych przez hitlerowców w obozie oświęcimskim,
a także o wiarygodne poinformowanie o wszystkim opinii publicznej świata.

Dalszym naszym zadaniem miała być próba opracowania planu rozbicia obozu przez partyzantów i uwolnienia więźniów przy współudziale podziemnej organizacji obozowej.
— Pamię­taj, Edek — tłumaczył Tomek — że nie chodzi o ratowa­nie własnej skóry z tego piekła, ale o cele ogólne.
Oświadczyłem, że jestem zdecydowany i że uczynię wszystko, aby cel ten osiągnąć. Czekam więc na rozkazy.
I tak zaczęliśmy czynić przygotowania do ucieczki. W kilka dni po tej rozmowie otrzymałem od Tomka buty.

(fragment)